Powstanie szkoły
Rozwój Szkoły
W roku szkolnym 1956/57 w zamian za Zameczek Leśny szkoła otrzymała z Prezydium Miejskiej Rady Narodowej budynek biurowy (zastępczy) przy ul. Górnych Wałów 7, gdzie przeniesiono Internat oraz urządzono 2 sale lekcyjne.
A wszystko zaczęło się w roku 1945, gdy po przejściu frontu wyzwoleńczego, władzę na Śląsku przejęła polska administracja. Kopalnie i huty śląskie z ofensywy styczniowej wyszły obronną ręką, stały się więc bazą dla odbudowującego się ze zniszczeń wojennych kraju. Jedynym środkiem mogącym przewieźć tak wielką masę towarów były koleje. PKP odczuwało ogromne braki w taborze, a przede wszystkim w kadrach. Dyrekcja Okręgowa poszukiwała więc pilnie czynnej szkoły zawodowej na bazie której można by zorganizować średnią techniczną szkołę kolejową. Wybór padł na Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum Handlowe w Kędzierzynie, której założycielem i pierwszym dyrektorem był mgr Kazimierz Boba - chemik i matematyk. Rozpoczęła ona działalność z początkiem roku szkolnego 1945/46 w użyczonych gościnnie przez szkołę podstawową kilku salach lekcyjnych.
Pierwszymi nauczycielami i współpracownikami w organizowaniu nowej szkoły byli:
J. Bojeczko-Orłowska - historyk, D.Lape - polonista, Z.Zagrodzki - ekonomista, Z.Kocyan - nauczyciel materiałoznawstwa i fizyki, L.Szołtysek - W-F, chór, Z.Oczadly - języki obce. Powstała więc na terenie wyniszczonego i spustoszonego działaniami wojennymi Kędzierzyna pierwsza średnia szkoła zawodowa, która szybko zdobyła uznanie miejscowego społeczeństwa dając możliwość kształcenia młodzieży oraz stając się ważnym ośrodkiem repolonizacyjnym i kulturalnym. Niezależnie od zajęć szkolnych młodzież wystawiała dla miejscowej ludności, łaknącej polskiego słowa i kulturalnej rozrywki, cieszące się dużym powodzeniem Jasełka Polskie, Wesele na Górnym Śląsku i inne sztuki. Uczniowie Szkoły udzielali się społecznie na terenie miasta. W ciągu dwóch lat dzięki staraniom dyrektora K.Boby i wkładowi pracy młodzieży Szkoła zdobyła własny przestronny gmach szkolny. Przybywało klas, rozrastało się grono nauczycielskie. Rozpoczęli pracę nauczyciele: Z.Jastrzębska - polonistka, H.Konarski - prawnik i ekonomista, A.Bauman - ekonomista, M.Tomecka - ekonomistka, M.Sekular - matematyk, F.Kopałka - rusycysta i kierownik Internatu.
J. Bojeczko-Orłowska - historyk, D.Lape - polonista, Z.Zagrodzki - ekonomista, Z.Kocyan - nauczyciel materiałoznawstwa i fizyki, L.Szołtysek - W-F, chór, Z.Oczadly - języki obce. Powstała więc na terenie wyniszczonego i spustoszonego działaniami wojennymi Kędzierzyna pierwsza średnia szkoła zawodowa, która szybko zdobyła uznanie miejscowego społeczeństwa dając możliwość kształcenia młodzieży oraz stając się ważnym ośrodkiem repolonizacyjnym i kulturalnym. Niezależnie od zajęć szkolnych młodzież wystawiała dla miejscowej ludności, łaknącej polskiego słowa i kulturalnej rozrywki, cieszące się dużym powodzeniem Jasełka Polskie, Wesele na Górnym Śląsku i inne sztuki. Uczniowie Szkoły udzielali się społecznie na terenie miasta. W ciągu dwóch lat dzięki staraniom dyrektora K.Boby i wkładowi pracy młodzieży Szkoła zdobyła własny przestronny gmach szkolny. Przybywało klas, rozrastało się grono nauczycielskie. Rozpoczęli pracę nauczyciele: Z.Jastrzębska - polonistka, H.Konarski - prawnik i ekonomista, A.Bauman - ekonomista, M.Tomecka - ekonomistka, M.Sekular - matematyk, F.Kopałka - rusycysta i kierownik Internatu.
W miarę zmian zachodzących w gospodarce regionu Szkoła wprowadza nowe profile kształcenia stając się coraz bardziej szkołą techniczną. Mimo, że nadal nosi nazwę Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum Handlowe, posiada już w roku szkolnym 1948/49 klasę o specjalności ślusarsko-mechanicznej.
W związku z likwidacją wielu szkół handlowych w okręgu opolskim. Dyrekcja Okręgowa Szkolenia Zawodowego w Opolu postanowiła przekazać budynek szkolny w Kędzierzynie takiemu resortowi, który przeznaczyłby go na szkołę średnią. Dowiedział się o tej decyzji Komitet Rodzicielski Szkoły Handlowej z dyrektorem K.Bobą i postanowił wysłać delegację do ówczesnego Ministerstwa Kolei celem zaproponowania otwarcia nowej szkoły kolejowej w Kędzierzynie, licząc na to, że miejscowy duży węzeł kolejowy oraz licznie zamieszkali pracownicy kolejowi roztoczą nad szkołą pieczę oraz zapewnią napływ młodzieży.
Jako delegaci wyjechali dyrektor K.Boba oraz członek Komitetu Rodzicielskiego, pracownik PKP Pan Malik. Delegacja została bardzo życzliwie przyjęta przez Naczelnika Wydziału Ministerstwa kolei Pana Fischhauta, który przyrzekł, że wniosek zostanie rozpatrzony na Kolegium.
W związku z likwidacją wielu szkół handlowych w okręgu opolskim. Dyrekcja Okręgowa Szkolenia Zawodowego w Opolu postanowiła przekazać budynek szkolny w Kędzierzynie takiemu resortowi, który przeznaczyłby go na szkołę średnią. Dowiedział się o tej decyzji Komitet Rodzicielski Szkoły Handlowej z dyrektorem K.Bobą i postanowił wysłać delegację do ówczesnego Ministerstwa Kolei celem zaproponowania otwarcia nowej szkoły kolejowej w Kędzierzynie, licząc na to, że miejscowy duży węzeł kolejowy oraz licznie zamieszkali pracownicy kolejowi roztoczą nad szkołą pieczę oraz zapewnią napływ młodzieży.
Jako delegaci wyjechali dyrektor K.Boba oraz członek Komitetu Rodzicielskiego, pracownik PKP Pan Malik. Delegacja została bardzo życzliwie przyjęta przez Naczelnika Wydziału Ministerstwa kolei Pana Fischhauta, który przyrzekł, że wniosek zostanie rozpatrzony na Kolegium.
W roku szkolnym 1952/53 zorganizowano dwa oddziały klasy pierwszej o specjalności trakcja parowa liczące razem 75 uczniów oraz dwa oddziały Zasadniczej Szkoły Kolejowej o specjalności ślusarz parowozowy i ślusarz wagonowy liczące 135 uczniów. Ogółem w nowo utworzonej szkole było 210 uczniów.
W maju 1953 roku przyjechał do Kędzierzyna wiceminister Kolei wraz z dyrektor Departamentu Panią H.Grotkowską, naczelnikiem Fischhautem, naczelnikiem Bądzińskim, którzy zadecydowali o przejęciu Technikum Kolejowego i Zasadniczej Szkoły Kolejowej pod zarząd Ministerstwa Kolei. O decyzji zamiany Państwowego Koedukacyjnego Gimnazjum Handlowego na Technikum Kolejowe zawiadomiono Dyrekcję Okręgową Szkolenia Zawodowego w Opolu i Dyrekcję Państwowego Koedukacyjnego Gimnazjum Handlowego w Kędzierzynie.
W maju 1953 roku przyjechał do Kędzierzyna wiceminister Kolei wraz z dyrektor Departamentu Panią H.Grotkowską, naczelnikiem Fischhautem, naczelnikiem Bądzińskim, którzy zadecydowali o przejęciu Technikum Kolejowego i Zasadniczej Szkoły Kolejowej pod zarząd Ministerstwa Kolei. O decyzji zamiany Państwowego Koedukacyjnego Gimnazjum Handlowego na Technikum Kolejowe zawiadomiono Dyrekcję Okręgową Szkolenia Zawodowego w Opolu i Dyrekcję Państwowego Koedukacyjnego Gimnazjum Handlowego w Kędzierzynie.
Pierwszymi dyrektorami Szkoły byli kolejno:Szajnocha i B. Paraszczak. W pracy nad zorganizowaniem Szkoły czuwał wicedyrektor DOKP Pan Glodt. Dzięki jego inicjatywie i staraniom popartych przez sekretarza PZPR tow. Chudzikiewicza, prezesa Związku Zawodowego Kolejarzy Kaczmarczyka i Naczelnika Wydziału inż. Martynę we wrześniu 1953 roku przeniesiono Technikum Kolejowe do Gliwic do budynku Oddziału Ruchowo-Handlowego, a w rok później to samo uczyniono z Internat, który znalazł pomieszczenie w Zameczku Leśnym.
Rozwój Szkoły
Decyzja przeniesienia Technikum Kolejowego z Kędzierzyna do Gliwic podyktowana była nie tylko wielkością węzła kolejowego w Gliwicach, a co za tym idzie i łatwością zatrudniania nauczycieli przedmiotów zawodowych, których brak było w Kędzierzynie, ale również możnością korzystania z Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego do prowadzenia zajęć praktycznych z młodzieżą.
W roku szkolnym 1954/55 dyrekcję szkoły objął zasłużony pracownik PKP inż. Karol Raszka. W tymże roku dzięki likwidacji przez Ministerstwo Przemysłu Maszynowego Ośrodka Kursowego przy ul. Chorzowskiej uzyskano pomieszczenia na internat i sale wykładowe dla Zasadniczej Szkoły Zawodowej w dzisiejszym Zameczku Leśnym. Zasadnicza Szkoła Kolejowa istniała do roku szkolnego 1959/60 i łącznie wykształciła 328 rzemieślników kolejowych. W roku szkolnym 1954/55 utworzono Wydział dla Pracujących, który istniał do 1991 roku.
W roku szkolnym 1956/57 w zamian za Zameczek Leśny szkoła otrzymała z Prezydium Miejskiej Rady Narodowej budynek biurowy (zastępczy) przy ul. Górnych Wałów 7, gdzie przeniesiono Internat oraz urządzono 2 sale lekcyjne.
Mimo trudnych warunków lokalowych szkoła się rozwijała i osiągała zamierzone cele, o czym świadczyła zwiększająca się z roku na rok ilość absolwentów; w roku szkolnym 1955/56 było ich zaledwie 23, a w roku 1964/65 już 132. Złożyły się na to zarówno zapał i pracowitość młodzieży solidnie przygotowującej się do przyszłego zawodu, jak i pełna poświęcenia i wyrzeczeń praca całego zespołu nauczycieli i wychowawców przekazujących swoim wychowankom nie tylko wiedzę zawodową i ogólną, ale również zaszczepiających im gorącą miłość do Ojczyzny, co na terenach odzyskanych dla Macierzy miało szczególną wagę. Wyjątkową ofiarnością w pracy pedagogicznej odznaczyli się nauczyciele, którzy swoje losy związali ze szkołą jeszcze w Kędzierzynie, a mianowicie: chemik i matematyk - zastępca dyrektora mgr Kazimierz Boba, polonistka Aleksandra Jastrzębska, nauczyciel historii Janina Orłowska, nauczyciel fizyki Zbigniew Kocyan, matematyk Maria Sekular, nauczyciel języka angielskiego i wychowawczyni internatu Zofia Oczadly, nauczyciel śpiewu i W-F Ludwik Szołtysek, matematyk dr inż. Jan Darlewski.
